Pod takim hasłem odbyła się w dniu 27 listopada 2013 r. VI edycja Wszechnicy Profilaktyki Społecznej w Ośrodku Szkolenia Służby Więziennej w Kulach. Jak zwykle, w zajęciach Wszechnicy, oprócz słuchaczy szkolenia zawodowego dla podoficerów, uczestniczyli gimnazjaliści i licealiści ze szkół w Częstochowie, Działoszynie, Kłobucku, Lublińcu, Trębaczewie i Zawadach, a także wychowankowie Domu Dziecka w Kłobucku.
Wszechnica Profilaktyki Społecznej to projekt, mający na celu edukowanie, uświadamianie, zapobieganie różnym formom patologii i uzależnień. Albowiem nieszczęść XXI wieku jest wiele i trzeba o tym mówić, aby uchronić od nich dzieci i młodzież. VI edycja Wszechnicy dotyczyła wszystkich bez wyjątku, bo wszyscy od życia jesteśmy uzależnieni, wszyscy się go uczymy, a na naukę nigdy nie jest za późno, by nauczyć się żyć. Żyć pięknie, dobrze, niepowtarzalnie, zwyczajnie, a zarazem niezwyczajnie…
Zajęcia Wszechnicy otwarła por. Irena Dębowska, cytując słowa Adama Asnyka: ,,Życie to nie znaczy iść przez róże/sięgać po laury, zbierać oklaski./ Żyć to znaczy przetrwać wszystkie burze/i dążyć tam, gdzie świecą ideałów blaski.
Tradycyjnie już, każdą debatę rozpoczyna przedstawienie profilaktyczne, dotyczące tematu Wszechnicy. Tym razem, zaczynem stał się występ Teatrzyku poetycko-muzycznego ,,Turysta’’ z Centrum Kształcenia Ustawicznego dla Dorosłych w Zespole Szkół Zawodowych im. Gen. W. Andersa w Częstochowie. Członkinie Teatrzyku przedstawiły montaż poetycko-muzyczny pt. „Co w życiu ważne”, oparty na tekstach polskich poetów, mówiących o życiu, nadziei, miłości i szczęściu.
O prozie życia mówili przedstawiciele Policji - naczelnik Wydziału Prewencji Komendy Powiatowej Policji w Kłobucku podinsp. Andrzej Tobolski i asystent Zespołu ds. Nieletnich i Patologii Komendy Powiatowej Policji w Pajęcznie st. asp. Paweł Łuczak. Policja stara się pomagać żyć w zgodzie z prawem, organizuje spotkania z młodzieżą na temat uzależnień, przestrzega przed czynami stanowiącymi naruszenie prawa. Główną przyczyną przestępstw popełnianych przez nieletnich jest alkohol, narkotyki, powszechnie dostępne dopalacze, przemoc i agresja.
Przedstawiciele Policji zaapelowali, aby ze swoimi problemami młodzi ludzie nie zamykali się przed rodziną, przed nauczycielami, a u nich szukali porady i rozwiązania swoich kłopotów.
Przejmujący był występ wychowanków Domu Dziecka w Kłobucku. Młodzi ludzie odczytali listy, pisane przez siebie, a zawierające ich historie. Teksty te stanowiły sedno zajęć Wszechnicy. Pobudziły wyobraźnię, a łączyły je trzy rzeczy: niezwykła dojrzałość i wiara w dobro oraz możliwość zmiany.
W listach tych, oprócz mrocznej, trudnej i bolesnej przeszłości przewijały się głównie podstawowe i najważniejsze w życiu słowa: dobro, zło, szczęście, bezpieczeństwo, drugi człowiek.
Wychowankowie Domu Dziecka uświadomili uczestnikom Wszechnicy, że wszyscy chcemy, aby otaczało nas dobro, ale sami też musimy to dobro czynić innym, musimy się tego nauczyć.
W naszym życiu pojawia się też i zło. Autorzy listów zło znają, wiedzą na czym polega, sami go doświadczyli… i chcą tego zła się pozbyć, i wiedzą, że jest to możliwe, wiedzą, jak to zrobić. I co najważniejsze, są przekonani, że to im się uda, chcą i pragną nauczyć się dobrego życia. Każdy z nas może z dobrej drogi zbłądzić, może w meandrach życia się pogubić, i tak się zdarza. Nieodpowiedni koledzy, nieodpowiednie towarzystwo, narkotyki, alkohol. Ale najważniejsze, by umieć wejść na dobrą drogę, by się znów odnaleźć, by umieć znów żyć dobrze…dla siebie i dla innych, dla najbliższych.
Każdy z nas pragnie szczęścia, w szkole, na studiach, w pracy, w gronie rówieśników, dobrych ocen, uznania u przełożonych, wsparcia przez drugą osobę, najbliższą, tą, którą wybiera się na całe życie. Ale trzeba też umieć to szczęście dawać innym, by od innych go oczekiwać. Trzeba nauczyć się dawać siebie. Ta umiejętność sprawia niebywałą radość. Dodaje siły na kolejne codzienne, czasami szare dni.
Każdy z nas chce w swoim życiu czuć się bezpiecznie. W domu rodzinnym, w szkole, w grupie kolegów, współpracowników. Ale umieć żyć, to zapewniać bezpieczeństwo naszym najbliższym, by przy nas czuli się spokojnie, bezpiecznie, by przy nas niczego się nie lękali.
Pragniemy stworzyć oazę bezpieczeństwa wraz z drugą osobą, stworzyć własny świat, niedostępny dla nikogo, w którym będziemy czuć się doceniani, akceptowani, po prostu potrzebni. Chcemy czuć się ważnymi dla tej osoby, chcemy być dla niej najważniejsi. Ale i my musimy nauczyć się okazywać swoje uczucia, pokazywać, że ta osoba, którą wybraliśmy jest dla nas najważniejsza, że bardzo jej potrzebujemy w każdym miejscu i każdym czasie, że może na nas liczyć. Musimy nauczyć się rozmawiać, o wszystkim, o troskach dnia codziennego, o naszych bolączkach, problemach, ale i o radościach oraz sukcesach.
Bo jeśli troski dzieli się przez dwa, jeśli dzieli się je z drugą osobą, to jest ich dwa razy mniej, a jeśli szczęście mnoży się razy dwa, to jest go dwa razy więcej. I to jest ten fenomen, który gwarantuje dobre życie.
Bo dobrze i pięknie żyć, to naprawdę duża sztuka…

tekst: Grzegorz Walkiewicz
foto: Krzysztof Lipka